رفیق خوب غزل های عاشقانه ی من

دلم گرفته ز دستت ، بیا به خانه ی من



بیا ویک کمکی تکیه گاه بغضم باش

بیا و ضربه بزن سخت تر به شانه ی من



و یک بغل که قوی، محکم است و بی تردید

هدیه کن به من و ترس کودکانه ی من


و چشم های نجیبت چه حس خوبی داشت

نوشته می شدی آرام درترانه ی من



زبان شعر و غزل با تو باز جاری شد

"برای زیستن اینک تویی بهانه ی من"



رفیق خوب قدیمی، رفیق نایابم

دوباره بر سر مهر آی ، سمت خانه ی من..!!